Het is bijna Sinterklaas, niemand die dat ontgaan zal zijn. Dit keer was de goedheiligman namelijk wel heel dichtbij. Zowaar op bezoek bij onze bovenburen in Dokkum. Wellicht heb je nog in de file gestaan vanwege de blokkade door de ‘superfriezen’ of tegenhangers van vrijheid van meningsuiting, het is maar net hoe je het bekijkt. Maar wees niet bang, ik ga niet mee in de zwarte pieten-discussie. Daar voel ik mij veel te onvolwassen voor. Ik wil het namelijk over iets anders hebben rond deze tijd van het jaar.
De grootste teleurstelling van mijn kinderjaren was niet horen dat Sinterklaas niet echt is, of het feit dat mijn ouders mij al die jaren voor de gek hadden gehouden. Nee, het ging veel dieper dan dat. Namelijk het gevolg hiervan: de invoering van surprises en nog erger, inclusief gedicht. Het verlanglijstje bleek de kans op het krijgen van m’n favoriete cadeaus opeens enorm te verlagen. Denk aan het jongetje in Dokkum die tijdens de sinterklaasintocht aan RTL Nieuws vertelde dat hij het liefst een Xbox One met Fifa 18 zou willen krijgen. Maar zelf ook wel weet dat dit vanwege de prijs van dat ding volstrekt kansloos is.
Precies dit ervaarde ik ieder jaar weer, nadat mijn ouders voorstelden om lootjes te trekken. Zette ik te hoog in qua cadeaus? Het zou zomaar kunnen, maar wat kun je dan in hemelsnaam voor vijftien euro vragen? Verder weet ik nog dat ik op de basisschool een enorme stoomboot als surprise kreeg. In gedachten was ik er al mee aan het spelen, maar ik was genoodzaakt deze zorgvuldig geknutselde creatie voor de klas te pletter te slaan. De buit was uiteindelijk een kladblok met een paar pennen. Van binnen huilde ik tranen met tuiten.
Het werd met de jaren erger, want ook mijn vrienden stelden voor om lootjes te gaan trekken. De hoop op prachtige cadeaus had ik al opgegeven. Mijn focus lag nu op het met droge ogen voorlezen van het gedicht. Dit bleek namelijk een perfect moment om ergernissen of ruzies op te lossen. Denk aan het programma Roast op Comedy Central, waarbij een bekend persoon verbaal wordt geroosterd.
Binnenkort moet ik er weer aan geloven. Met mijn hand graaiend in de pot met lootjes, vraag ik me af of de Happy Socks en kerstboxershorts van voorgaande jaren zullen worden overtroffen. Sinterklaas is heus gezellig hoor, maar moeten we ons wel zo laten lijden, eh… leiden, door tradities?
Alwin Sinnema is een geboren Stienser. Hij studeert journalistiek en schrijft dus graag. Zijn passie ligt bij de fotografie. Het liefst combineert hij beide disciplines met elkaar. Van september 2017 tot en met januari 2018 neemt hij tijdelijk de column in huis-aan-huiskrant De Stienser van Femke over.