Soms zegt één plaatje meer dan duizend woorden. Voor MNSKP – Weten wat er speelt in Leeuwarden en omstreken ga ik (Femke) gesprekken aan met vormgevers en illustratoren in onze stad. Het eerste gesprek is met illustrator Jamilla Beukema, ze tekent bijna iedere dag. “Ook als ik niet teken, ben ik altijd bezig met nieuwe ideeën opdoen en dingen die ik wil uitproberen.” Jamilla volgt de opleiding Docent Beeldende Kunst & Vormgeving en tekent onder de naam Mila-made.
Illustreren en tekenen is populair. Op Instagram zie je allerlei mooie creaties voorbijkomen, al dan niet van professionele tekenaars. Tijdschriften laten steeds vaker artikelen vergezellen van de leukste illustraties. Flow magazine bracht zelfs een speciale Illustratiespecial uit. Goed nieuws dus voor illustratoren? Jamilla reageert hier nuchter op. “Ik kan hier als beginnend illustrator niet zoveel over zeggen. Hoewel ik wel merk dat er ineens heel veel illustratoren zijn. Maar de reacties van mensen op mijn werk zijn eigenlijk altijd heel positief geweest.” En hype of niet, Jamilla was altijd al bezig met tekenen “Ik kan mij niet anders herinneren dan dat ik tekende en schilderde. Ook was ik als klein meisje dol op dieren dus dat was dan al snel onderwerp van mijn tekeningen. Eerst onze huisdieren, een hond en twee katten. Toen ik wat ouder was ging ik op paardrijles en tekende ik een hele periode alleen maar paarden.”
Haar ouders vonden het allemaal erg leuk, net als vriendjes en vriendinnetjes op de basisschool. “Zij vroegen vaak of ik voor hen wilde tekenen. Ik weet nog dat mijn meester in groep 8 tegen me zei dat ik goed kon tekenen en dat ik hier later iets mee moest gaan doen. Ik was het hier zelf niet mee eens want ik dacht: met tekenen kun je toch geen geld verdienen?” Jamilla wist toen heel goed wat ze wilde: dierenarts worden. “Dat is er alleen nooit van gekomen. Op de middelbare school kwam ik er tijdens de biologieles al snel achter dat ik absoluut niet tegen bloed kan. Toen bleef er eigenlijk nog maar één ding over dat ik echt leuk vond en dat was tekenen.”
Jamilla hoort vaak dat haar stijl vrij herkenbaar is en dat vindt ze stiekem erg leuk. “Je kunt mijn werk herkennen doordat er veel natuur en kleur in zit. En dat het handgemaakt is.” Met dat laatste bedoelt ze de verschillende druktechnieken die ze toepast. Want liever gebruikt ze geen computer bij het maken van een illustratie. “Ik gebruik druktechnieken als linoleum- en sjabloondruk en kan deze helemaal thuis uitvoeren omdat ik zelf een drukpers heb. Meer dan dat heb ik eigenlijk ook niet nodig.” De computer gebruikt ze alleen om werk af te drukken op bijvoorbeeld ansichtkaarten, voor de verkoop. “Ik scan mijn werk dan in en bewerk dit daarna in Photoshop. Dat is nog best lastig en soms zelfs frustrerend want je krijgt de kleuren nooit hetzelfde als het origineel.” Vandaar haar voorkeur voor handgemaakt.
Haalde ze haar inspiratie vroeger uit de natuur, tegenwoordig kijkt ze ook veel naar collega-tekenaars. “Lieke van der Vorst (Liekeland) en Rebecca Green zijn twee illustratoren die ik enorm bewonder. Zij tekenen net als ik vaak natuur en dieren en gebruiken net als ik veel kleur in hun werk.” Beide illustreren regelmatig voor Flow magazine, iets waar Jamilla ook van droomt. “Ik zou ontzettend graag een keer met mijn illustraties in de Flow willen staan. Tussen al mijn grote voorbeelden…” Haar droomopdracht? “Kinderboeken illustreren. Dat zou echt supergaaf zijn!”
Ondanks dat ze het heel leuk vindt om in opdracht te werken, wil ze straks wel gaan lesgeven. “Ik wil andere mensen graag iets leren, zeker op creatief gebied. Daarnaast vind ik het contact dat je als docent met leerlingen en collega’s hebt erg fijn. Als illustrator werk je meestal alleen en dat kan soms eenzaam zijn.” Maar haar focus ligt nu op afstuderen want “illustreren kost best veel tijd en energie.” Toch neemt ze zo nu en dan opdrachten aan. Zeker als ze daarin haar liefde voor het ambacht kwijt kan. Enthousiast vertelt ze over een geboortekaartje dat ze mocht maken. “Ik mocht het kaartje ook zelf drukken en dat is zoveel mooier dan dat ze uit de printer komen rollen. Het was even puzzelen maar toen het eenmaal klaar was, zag het er fantastisch uit!” Dat vond de opdrachtgever ook trouwens. “Ze waren zelfs een beetje trots op zo’n persoonlijke geboortekaart. Die reactie gaf mij wel een kick.”