Heb je dat wel eens. Dat je je een beetje verloren voelt. De richting even helemaal kwijt bent. Niet meer weet welke kant je op moet. Of wilt. Niet leuk is dat. Als je heel letterlijk de weg kwijt bent, heet dat verdwaald. Ook niet altijd tof. Maar dat kan het wel zijn. “Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail.’ Aldus Ralph Waldo Emerson, één van mijn favoriete grote denkers.
Nu wil ik als semi-controlfreak natuurlijk helemaal niet verdwalen. Oh the horror! Nee, ik zit al met m’n neus in Google maps voordat er überhaupt iets loos is. Uitzoeken waar onze eindbestemming precies is, hoe lang het duurt om er te komen, welke alternatieve wegen er zijn en telkens in de gaten houdend of we nog wel op de juiste route zitten. Jup. Ik ben een navigatie-nerd. En daar moet ik mee ophouden. Er is namelijk niets leukers dan af en toe hopeloos verdwalen. (Zeggen ze.)
Hoewel dat haast niet meer mogelijk is in een tijd waarin de app’s op je smartphone je in zo’n beetje alles kunnen ‘begeleiden’. Of WiFi. No escaping that. Ook als je zou willen. En laten we eerlijk zijn, je kunt er bijna niet meer zonder. Maar wat als je die slimme telefoon nou eens zou vergeten. Wat is het ergste dat je kan overkomen? Je bent niet bereikbaar. Oké. Klopt. Maar wil je dat soms stiekem ook niet? Heel even uit de lucht zijn. Ergens zijn zonder gestoord te kunnen worden. Of misschien van het gebaande pad af te raken…
Nou dat laatste, dat wil ik dus meer. Want wie weet waar dat je brengt. Avontuur! Spannend! Leuk! Misschien kom je niet uit waar je had moeten zijn, maar wel waar je uiteindelijk heel graag blijkt te willen zijn.
Klinkt het wat zweverig allemaal? Sorry. Eigenlijk is het vrij simpel. Laat de boel soms even waaien. Ga voor spontane acties. Plan niet alles van tevoren. En nogmaals, laat die smartphone zo nu en dan thuis als je erop uit gaat. Lekker een beetje avonturieren!
Mensen die mij goed kennen, zitten nu waarschijnlijk in hun vuistje (of harder) te lachen. Femke, de über-planner die alles altijd graag zoveel mogelijk wil controleren. Zij gaat het loslaten. Ha ha! Maar heus, ik kan dat. Zeker wanneer ik straks voor de tent zit op een zeer oncomfortabele campingstoel met een stapel Flows naast me waar ik in onze vakantie alsnog niet aan toe kom. Maar als we dan met z’n drietjes op pad gaan, beloof ik plechtig (want het helpt om het hardop te zeggen) me over te geven aan het universum.
En dan sluit ik graag af met nog zo’n prachtige quote. Dit keer van Henry David Thoreau (ook zo’n grote denker en een maatje van ome Emerson): “Never look back unless you are planning to go that way.” Dus. Dat dus.
De column van Femke verschijnt sinds 2015 iedere maand in De Stienser, het huis-aan-huis-blad van de Noordwesthoek van Friesland dat iedere week in een oplage van 28.000 exemplaren uitkomt.