“Een keer trek je de conclusie. Vriendschap is een illusie. Vriendschap is een droom. Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom.” Mooi liedje hoor, meneertje Westbroek maar ik ben het in ‘t geheel niet met u eens. Ik ben namelijk heel blij met mijn vrienden. Ik denk zelfs dat ik niet zonder ze kan. Hierbij dan ook een kleine ode aan het fenomeen vriendschap.
Hadden veel mensen vroeger nog een partner voor het leven, tegenwoordig is dat wat vluchtiger. Liefdesrelaties komen en gaan. Vrienden zijn voor altijd. Tenminste, als je die vriendschappen goed onderhoudt. Soms verwatert het even, om dan ineens uit het niets weer op te leven. Mooi vind ik dat. Hoewel, in sommige gevallen kan het wel eens vermoeiend zijn. Een vriend moet ook weer niet te veel energie kosten. Want net als in een liefdesrelatie geldt ook hier: het is geven en nemen.
Hoe weet je nou of het goed zit met die balans? Nu las ik ergens over een jaarlijkse apk voor elke vriendschap. Waarbij je jezelf onder andere deze vraag stelt: wat verwacht ik van deze vriend? Beetje ouwehoeren via de Whatsapp over welke fantastische Netflix-serie je nu weer ontdekt hebt. Samen stukgaan (en daar dan later lekker over kunnen klagen tegen elkaar) tijdens een pittige workout. Of ga je voor meer diepgang. Sta je ook echt voor elkaar klaar. Zeg maar wanneer the going gets tough. Wanneer het allemaal even niet zo gezellig en leuk is.
“Velen delen in je blijdschap, weinigen delen in je smart. Lach en scherts geef je aan allen, aan uitverkorenen slechts je hart.”
Maar, minstens zo belangrijk: wat heb jij zelf te bieden als vriend? Steek ik gelijk even de hand in eigen boezem. Want, luister ik wel goed genoeg? Ben ik niet te veel aan het woord? Ik denk dat ik de antwoorden wel weet.
Een flinke onderhoudsbeurt dus voor elke vriendschap die echt telt. Daarvan heb ik er trouwens niet heel veel. Ware vrienden. Die als ze vragen ‘hoe gaat het?’ niet genoegen nemen met ‘ja, goed hoor.’ En verder, durf alsjeblieft open en eerlijk tegen mij te zijn. Ook als je iets niet zo tof vindt. Kom maar op met die kritiek. Liefst opbouwend hè, want anders kan ik niet zoveel mee. Echt, ik kan dat heel erg waarderen. Ik kan altijd nog wat leren. Ben immers nog niet ‘af’. En misschien ben ik dat wel nooit…
Trouwens, niet iedereen in mijn vriendenkring hoeft te voldoen aan dat plaatje hoor. Pfieuw. Word al moe bij de gedachte. Nee, die heel ‘speciale’ vriendschappen, daar kun je er maar een paar van hebben. En daar ben ik dan ook heel zuinig op!
De column van Femke verschijnt sinds 2015 iedere maand in De Stienser, het huis-aan-huis-blad van de Noordwesthoek van Friesland dat iedere week in een oplage van 28.000 exemplaren uitkomt.