Direct contact

06 19 184 765

06 19 384 028

info@verwoordinbeeld.nl

Column: Together alone

It’s the small things. De kleine dingen. Daar word ik vaak het gelukkigst van. Hoewel ik ook heus best wel graag de jackpot zou willen winnen. Kom op. Ik ben ook maar een mens. Maar over het algemeen kan ik heel blij worden van simpele dingen. Zoals een verse bos bloemen. Al dan niet cadeau gedaan aan mezelf of door een ander. Want je mag jezelf ook best wat gunnen. Geluk hoeft niet af te hangen van de ander. Toch laat ik mezelf nog wel eens van de wijs brengen op dat vlak.

 

Dan is de spreekwoordelijke grens bereikt, en ben ik ineens snel geïrriteerd. Reageer ik bot en boos op heel simpele vragen of kwesties. En laat ik mijn gemoedstoestand dus afhangen van die ander. Die ook gewoon zijn of haar ding doet en voelt. En vaak helemaal niet bewust is van zijn of haar invloed op mij. Dat zou ook niet moeten. Dat we ‘last’ hebben van elkaars zijn of handelen.

 

Toch blijkt het nog best lastig te zijn om altijd maar op een goede, gezonde, leuke, respectvolle – zeg maar normale – manier met elkaar om te gaan. Het is ook niet niks. Dat je 24/7 met elkaar probeert samen te leven, zoals wij met ons mini-gezinnetje van drie doen. Dat vergt liefde, geduld, respect voor elkaar, elkaar (letterlijk en figuurlijk) de ruimte geven, geduld, humor (heul veul van dat) en, een flinke dosis incasseringsvermogen. Oh en had ik geduld al genoemd? Extra veel van dat laatste. Vooral met een pittige kleuter in huis. Die van vier dus.

 

Soms denk ik dat een lat-relatie zo gek nog niet is. Een groot huis met allebei onze eigen space – van keuken en badkamer tot het slaapgebeuren – en ergens in het midden een gemeenschappelijke plek. Waar we met z’n drietjes kunnen samenkomen. Wanneer we daar zin in hebben. Ik denk dat zelfs die peuter van vier dat wel kan waarderen. “Mama, laat me maar even met rust. Ik wil even m’n eigen ding doen.” Oké. Slik…

 

Strekking van dit verhaal. Samenleven is leuk maar soms best lastig. Dat betekent niet dat we het niet doen. Dat we het niet proberen. Kijk om je heen. De meeste mensen leven toch op de ‘klassieke’ manier samen. Respect daarvoor. Want nogmaals, het is niet altijd makkelijk. Daarom ben ik ook heel erg voor – en ik heb er vast eerder over gepredikt – zogenaamde me-time. (Sorry voor de term. Ook ik krijg er een beetje jeuk van, maar ikke-tijd klinkt ook niet lekker wel?) Even op adem komen met alleen jezelf.

 

En zo ontstond ineens toch nóg een goed voornemen: vaker tijd vrijmaken voor me, myself and I.

 

Hoe ik deze ‘vrije tijd’ ga invullen? Waarschijnlijk met veel fröbelen, naaien en meer van suks voor de creatieve geest. Maar zeker ook aandacht voor het fysieke. Want dat verdient mijn dierbare lichaam echt. Het is mijn grootste goed. Daarom ook wens ik jou voor 2017 en alle jaren daarna vooral enorm veel goede gezondheid.

 

De column van Femke verschijnt sinds 2015 iedere maand in De Stienser, het huis-aan-huis-blad van de Noordwesthoek van Friesland dat iedere week in een oplage van 28.000 exemplaren uitkomt.

Ieder kwartaal in je mailbox:

  • toffe producties
  • fijne samenwerkingen
  • de blog van Femke