Alledaagse hersenspinsels uit de kop van Femke Jaarsma (1977). Creatieve duizendpoot, moeder van Lena (2012) en partner in crime & life van fotograaf Erikjan Koopmans.
Durf het zelf!
Oeps! Bijna vergeten… Ik moet nog een column schrijven. Mijn allereerste nog wel voor de Stienser. Geen goede eerste indruk dit. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb een reden voor deze valse start. Ik had ineens, om half 8 ‘s avonds, zin om koekjes te bakken. Vraag me niet waarom. Op zich ben ik niet zo’n zoetekauw maar de drang om op dit uur van de dag nog iets te willen maken heb ik wel vaker. Het is bijna neurotisch want het moet dan ook écht gebeuren. Ook als ik de helft van de ingrediënten niet in huis blijk te hebben. Dus dat resulteert nog wel eens in… bijzondere creaties. Dit beperkt zich niet tot de keuken. Ik pak ook graag de haaknaald nog even op, ondanks het feit dat m’n ogen me op dat tijdstip vaak de kop uit branden. Dan nestel ik me heel huiselijk (ik ben een kreeft van sterrenbeeld hè) op de bank met een gezellig haakwerkje. Ja, ik ben een echte fröbelaar. En hou je vast, er is meer… Ik zit op naailes. Ja ja, toe maar. Kom maar op met die flauwe grappen. Toen ik destijds begon aan mijn naaiavontuur vonden mijn vrienden het ook uitermate grappig. Naailes? Dat heb jij toch helemaal niet nodig? Ha ha! Not.
Dus… knutselen is zeg maar echt mijn ding. Als kind al. Daarna kwam er een periode waarin ik nogal druk was met andere dingen. School, vriendjes, korfbal (sorry), vriendjes, uitgaan, studie, vriendjes, werk en liefdesverdriet natuurlijk. Eigen schuld. Krijg je van al die vriendjes. Ik had gewoon geen tijd meer voor hobby’s. (Als je verkering hebben niet als hobby ziet dan.) Sporten ging me ineens ook heel slecht af. Ik bedoel, tweede worden in de verliezersronde bij een tennistoernooi… En na jarenlang korfballen hing ik de bal ineens in de wilgen want ik bleek niet zo’n teamsporter meer. Daar geef ik de puberteit dan maar de schuld van. In die tijd was ik namelijk vooral heel erg met mezelf bezig. Logisch. Daar heb je dat puberen immers voor. Ik heb er nu zelf eentje. Zo’n puber dus. Een peuterpuber hoor. Het echte werk laat hopelijk nog even op zich wachten. Maar het leuke aan dat monstertje is dat ze net als ik graag knutselt. Jeuij! Dikke pret dus bij ons aan de keukentafel. Manlief is van een heel ander slag. Zo eentje met twee linkerhanden. Of was het nou twee rechterhanden? Laten we zeggen dat ‘ie er niet heel handig mee is. Hij heeft gelukkig andere talenten.
Maar goed, handwerken is dus weer helemaal hip. Zeggen ze. De zogenaamde trendgoeroe’s. Kijk mij boeit het niet, of iets wel of niet ‘in’ is. Ik vind het gewoon leuk om zelf te doen. Koken, tuinieren, knutselen. Lekker een beetje (aan)rommelen. Ik doe vaak maar wat. Dus wat ik eigenlijk zeggen wil is dat je gewoon wat lef moet hebben. Om zelf te doen. Op wat voor gebied dan ook. Durf Het Zelf!
Femke