Vroeger vond ik het geweldig, en nog steeds trouwens. Knutselen. Zelf iets maken. Ik was een beetje een rouwdouwer als kind. Speelde vaak met jongens, klom in bomen, vond polsstokspringen geweldig en was graag te vinden op de boerderij. Ik was allesbehalve een meisje-meisje. Nog steeds niet overigens. Ik draag zelden lipstick, kan ongegeneerd hardop boeren en je zult me niet gauw op hooggehakte schoenen zien. En over dat spelen met het andere geslacht… nou, dat bleek ook later reuze interessant.
Maar zelf maken dus. Do It Yourself. Het is een beetje een hype. Ik snap wel waarom. Hoewel het voor veel mensen de normaalste zaak van de wereld is. Niet alleen als – in sommige gevallen een uit de hand gelopen – hobby maar ook uit pure noodzaak. Omdat zelf iets maken of repareren vaak goedkoper is. Ook zijn er nog steeds (letterlijk) hele volksstammen die zelfvoorzienend zijn en dus veel zelf doen en maken. Grappig trouwens. Tegenwoordig zie je veel van oorsprong gebruiksvoorwerpen uit exotische delen van de wereld in interieurs opduiken. En dan tentoongesteld als object. Gewoon om naar te kijken. Niet om te gebruiken, maar voor de mooi.
Nu hou ik heus van mooie dingen maar ik vind dat iets daarnaast wel functioneel moet zijn. Een prachtige stoel die voor geen meter zit, komt er bij mij niet in. Toch heb ik hier en daar in huis een aantal op het eerste gezicht functieloze ‘pronkplekjes’, altaartjes haast, met verzamelingen van het een of ander. Souvenirs uit verre oorden, een champagnekurk van die ene oud en nieuw party, grappige ansichtkaarten, gekke festivalfoto’s, briefjes van lieve mensen verzameld in een pot, knutsels van mijn dochter, tweedehands babypopjes en ga zo maar door. Voor de willekeurige kijker zo op het eerste oog niets meer dan prullaria, sentimenteel geneuzel of kitscherige meuk. Voor mij zijn het waardevolle herinneringen. En dus hebben ze stiekem toch ook weer een functie.
Nog even terug naar zelf maken. Ik denk dat ik weet of nee, snap waarom zelfgemaakt ‘ineens’ zo hip is. Mensen willen terug naar iets dat echt is. Missen een stukje verbinding met elkaar. Ofzo. Hoe dan ook. Het lijkt erop dat men behoefte heeft aan authenticiteit. Iets unieks. Iets eigens. Kijk maar naar streek- en lokale producten. Uitermate populair. Logisch. Je ziet dat het met passie en liefde gemaakt is. Vaak – en liefst ook – op een duurzame manier. Dat is volgens mij de hele fun van Do It Yourself. Je maakt het zelf en haalt alleen al uit dat feit voldoening. Goed of minder goed gelukt is niet van belang. Het gaat immers niet om het eindproduct. Het gaat om de reis ernaar toe. Enjoy your trip!
Sinds februari 2015 heeft Femke een maandelijkse column in De Stienser, het huis-aan-huis-blad van de Noordwesthoek van Friesland. De Stienser verschijnt iedere week op zaterdag in een oplage van 28.000 exemplaren.