“Ik wil niet op internet!” Oeps. Je staat er al op kind. Een tijdje al. Verontwaardigd en met een lichte paniek in d’r ogen: “Ook op Instagram?” Ja. Vooral daar, maar dat zeg ik niet hardop om een eventuele paniekaanval te voorkomen. Maar ineens is het dus zo ver. Onze dochter van zes is zich bewust van het bestaan van social media. Niet dat ze deze term hiervoor hanteert hoor maar ze weet dat het er is en dat mensen daar van alles op zetten. Hun bakkes vaak. En dus ook haar bakkes, bleek toen ze mij hier naar vroeg. “Kan ik er ook weer af?” vroeg ze, wederom met een wat paniekerige blik. Again. Oeps… Eh, nee. Niet echt. Maar ik kan je wel beloven dat ik je er niet meer op zet. “Ook niet op Facebook?” Ook niet op Facebook.
Nu wist ik dat dit moment een keer zou komen, en toch was ik enigszins overrompeld door haar stellige reactie. Schuldig voelde ik me. Ik heb haar nooit gevraagd of ik haar #lenaland mocht delen met de rest van de wereld. En ik doe het al vanaf haar babytijd. Waarom wil ik haar zo graag tentoonspreiden? Is het vanuit een soort van ijdelheid? Kijk mij eens met mijn prachtige mooie knappe leuke grappige en soms ook wat gekke kind. Kijk nou hoe fantastisch ze is. Kijk nou, kijk nou!
Is het trots of dankbaarheid? Wil ik laten zien hoe blij ik met haar ben? Dat ze mijn leven zo verrijkt sinds het moment dat ze bij ons is. Want dat is zo. En blijkbaar wil ik dat delen met de rest van de wereld. Met vrienden en familie maar ook met total strangers. Maar waarom dan? Ik moet je eerlijk zeggen… ik heb geen idee. Ja, ik voel heel veel liefde (het allermeeste van allemaal) voor haar. Zou dat de verklaring zijn? Moet ik dat dan zo nodig kwijt?
Een eenduidig antwoord moet ik je schuldig blijven. Het maakt ook niet uit. Er valt namelijk niets in te brengen tegen het feit dat onze dochter niet meer op internet wil. Als je haar vraagt waarom, kan ze dat niet goed uitleggen. Maar hé, dat hoeft ook helemaal niet. En eigenlijk is het heel goed van haar. Het is immers haar gezicht. Haar leven. Dus, boks voor jou Lena.
Onlangs had ik een interview met twee heren. We spraken over hoe jongeren soms worstelen in hun omgang met social media. Hoe het hun gevoel van eigenwaarde kan beïnvloeden. Dat ze de druk voelen om vooral de mooie dingen te laten zien. Het zogenaamde perfecte plaatje. Ik durf rustig te zeggen dat dit niet alleen jonge mensen bezighoudt.
Hoe het ook zij. Voorlopig is #lenaland offline. Mocht je d’r missen, kom dan gewoon een keer langs. Ik kan niet beloven dat real life Lenaland er net zo uitziet als op de plaatjes. Maar ik beloof je wel dat het hier meestal heel gezellig is.
De column van Femke verschijnt sinds 2015 iedere maand in De Stienser, het huis-aan-huis-blad van de Noordwesthoek van Friesland dat iedere week in een oplage van 28.000 exemplaren uitkomt.