Direct contact

06 19 184 765

06 19 384 028

info@verwoordinbeeld.nl

Even internetvrij zijn

Bij iedere verhuizing heb ik de gewoonte ontwikkeld om ook maar gelijk opnieuw te beginnen. Ergens voel ik dan sterk de behoefte om een deel van mij achter te laten en zo een nieuwe fase in te gaan. Denk hierbij aan het weggooien van oude sokken, de liefdeskaartjes van een ex-vriendinnetje, of de souvenirs van een legendarische stapavond.

 

Nu maakte ik de overstap van een kamer inclusief gas, water, elektriciteit en vervelende huisgenoten naar een huurwoning in een flat, waar je enkel op je zelf bent aangewezen. Oh, en op de Engelse Stafford van de bovenbuurvrouw. ‘’Hij doet niks hoor, maar dat vertel ik de meeste mensen niet.’’ Ik kan je vertellen, dit keer kwam er iets meer zelforganisatie bij kijken. Het regelen van een internetaansluiting bijvoorbeeld en met name de wachttijd die daarvoor staat. Doemscenario: een maand lang zonder internetverbinding thuis. In gedachten zag ik Arie Boomsma al – net als in het tv-programma Veertig Dagen Zonder Seks – bij mij thuiskomen op dag veertien: ‘En hoe gaat het nu met je Alwin?’

 

Die zeven gigabyte internetbundel van mijn telefoon had ik er dus in een paar dagen doorheen geramd. Daar zat ik dan in mijn nieuwe woning. Met een telefoon in mijn hand wachtend op WhatsApp-berichten die nooit zouden aankomen. En nu?

 

Nu hoor ik je denken: ‘Gast, doe niet zo ingewikkeld. Vraag gewoon even het wifi-wachtwoord van de buren.’ Dan ken je mij nog niet. Dit soort dingen zie ik juist als een interessante uitdaging. Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan? Zo begaf ik mij – afgezien van de internetverbinding op mijn stageplek – in een survival of the fittest-modus zonder digitale connectie met de buitenwereld.

 

Al gauw merkte ik een veranderende ik. (Naast een aantal afkickverschijnselen…) Ineens deed ik weer dingen die ik eigenlijk veel te weinig doe. Zoals het lezen van een boek, het doorbladeren van een echte (lees: papieren) krant en het kijken van films op dvd. Zelfs ik, die normaal echt niet tot de categorie spelletjesmens of gamer behoor, begon zich op kruiswoordpuzzels en een tweedehands Tetris-game te storten. Andere bijkomstigheid was dat ik veel geconcentreerder bezig was doordat ik mij enkel op het werk kon richten, en niet steeds afgeleid werd door de nutteloze (maar vaak wel komische of ‘vunzige’) berichten in de groepsapp van een niet nader te noemen derde voetbalelftal.

 

Het is natuurlijk reuze handig, dat internet. En ik zou er echt niet meer zonder kunnen. Maar soms zou ik willen dat ik die ‘digitale ruis’ wat langer uit kon schakelen dan nu vaak het geval is. Even geen babyfoto’s van vage kennissen op je tijdlijn, of irritante Candy Crush-verzoeken, maar de vrijheid die je ervaart wanneer je op reis bent, ver van huis. Zonder wifi!

 

Alwin Sinnema is een geboren Stienser. Hij studeert journalistiek en schrijft dus graag. Zijn passie ligt bij de fotografie. Het liefst combineert hij beide disciplines met elkaar. Van september 2017 tot en met januari 2018 neemt hij tijdelijk de column in huis-aan-huiskrant De Stienser van Femke over.

Ieder kwartaal in je mailbox:

  • toffe producties
  • fijne samenwerkingen
  • de blog van Femke