Direct contact

06 19 184 765

06 19 384 028

info@verwoordinbeeld.nl

Column: Sneupen

Sneupen. Voor mij betekent dat lekker struinen over vlooienmarkten, in kringloopwinkels of aanverwante plekken waar je even vrij kunt snuffelen. Zonder direct doel en zonder dat er direct iemand in je nek staat te hijgen of je misschien wat hulp nodig hebt. Sneupen dus. Of heel Hollands: ‘kijken kijken niet kopen.’ Hoewel dat laatste bij mij haast onmogelijk is. Doel of geen doel, ik kom altijd wel met iets thuis. En het is haast nooit iets dat ik echt nodig heb. Want kom op, ik heb immers alles al. Behalve dat ene porseleinen miniatuur naaimachientje dat echt te schattig is om te laten staan. Of dat antieke fotolijstje waar die ene foto natuurlijk voor gemaakt is. Genoeg over mijn uit de hand gelopen hobby.

 

Het woord sneupen zul je overigens niet tegenkomen in de Dikke van Dale. Wat blijkt? Sneupen is een zogenaamde frisisme. Een woord dat overgenomen is uit het Fries maar niet als Algemeen Beschaafd Nederlands wordt erkend. Ofzo. Boeiend op zich maar des te boeiender dat ik daar pas na jaren achter ben gekomen. Doordat een ‘Hollander’ – in dit geval iemand uit het westen des lands – mij erop wees geen idee te hebben waar ik op doelde toen ik het betreffende woord gebruikte.

 

Beetje vreemd misschien dat ik dit niet wist. Gezien ik m’n brood probeer te verdienen als tekstschrijver. Nu heb ik nooit beweerd een taalpurist te zijn. Hoewel ik hier en daar graag een belerend lesje geef hoor. Gewoon een beetje plagen want ik heb dus echt niet alle wijsheid in pacht. Op geen enkel gebied overigens. En zeker niet wat betreft taal. Ik kan – al zeg ik het zelf – best een aardig stukje schrijven maar foutloos. Nee. Echt niet.

 

Stiekem vind ik het wel leuk dat het soms niet helemaal klopt. Zo zijn er nog wat van die frisismen waar ik dol op ben. ‘Waar kom je weg?’ is wat mij betreft een klassieker. En ‘uit van huis gaan’ vind ik erg grappig. Eentje die ik vooral lief vind is ‘ergens wijs mee zijn’. Prachtig toch? Er is trouwens nóg zo’n woord waarvan ik jaren heb gedacht dat het normaal Nederlands was: pakjedrager. Oftewel, de bagagedrager achterop je fiets. Deze houd ik ook stug vol. Simpelweg omdat ik ‘m zo leuk vind.

 

Waar ik ook een ster in ben, is spreekwoorden en gezegdes. Not. Die haal ik steevast door elkaar. Het is zelfs zo erg dat ik geeneens een voorbeeld kan noemen. Het mooie is dat ik dan wel weet dat het ergens misgaat maar waar precies..? Het komt er dus op neer dat ik ook maar een mens ben. Eentje die stukjes schrijven erg leuk vindt maar heus wel eens een foutje maakt. Zo, dat is eruit. Heb ik mezelf zo goed genoeg ingedekt? Mooi.

 

Sinds februari 2015 heeft Femke een maandelijkse column in De Stienser, het huis-aan-huis-blad van de Noordwesthoek van Friesland. De Stienser verschijnt iedere week op zaterdag in een oplage van 28.000 exemplaren.

Ieder kwartaal in je mailbox:

  • toffe producties
  • fijne samenwerkingen
  • de blog van Femke